اشنایدر

معمولا هر روز یا هر شب میاد توی فکرم. یهو دلم میگیره و گُر میگیرم.
نفس هام به شماره میفته و عرق سردی به پیشونیم میشینه.
خب خداییش دلم خیلی براش تنگ شده. از شوخی گذشته همیشه
احساسش می کنم . همیشه باهاش زندگی می کنم. آه.......ه ه
. زندگی همینه دیگه. اشکم سرازیر میشه وقتی یاد آن روزها میفتم...
یاد (( اوووه حجی )) یا (( سلام حاجی گفتنام)) یاد آس ریختن ها ٬ یاد شوخی ها
و شب نشینی ها ٬ یاد وحید جان گفتن هاش و .... . 

ولی خداییش مرد و مردونه ٬ از ته دلم میگما ! خیلی دلم براش تنگ شده.
هیچ وقت باور نمی کنم که دیگه نمی بینمش ٬ هیچ وقت. همه میگن رفت
اما من میگم : نه اون هست چون خاطره اش زنده است. چون نخواستم که از یادم بره.
خدا بیامرزتش... نمیگم ای کاش زنده بود ٬ چون برای من نمرده. پس ای کاش کاشکی ها  
مرده بودن. 

امیدوارم همیشه روحت شاد باشه... آمین.

تقدیم به دوست گلم حاج حسن دنکو  ( اشنایدر )

وحید عابدین پور  V.A