ای کاش

کاش می آموختم پریدن را به آسمان زرین خدا  

کاش می شد که پریدن گرفت به هر کجای نا کجا  

کاش می شد اوج گرفت به قله ی رؤیاهای ناب  

کاش می آموختم پرواز را به کنج خلوت شراب  

کاش می شد رفت و به جایی رسید  

به خوب یا بد ٬ به سرپناهی رسید  

کاش می شد زندگی کرد و زنده بود  

و ای کاش ٬ کاشکی ها مرده بود././././.  

چهارشنبه ۲۴/۴/۱۳۸۸ ساعت ۱۸:۵۷  

شاعر جوان V.A   وحید عابدین پور