دو یار کهنه شیدا

ما دو یارِ کهنه شیدا

به لطافت یه رؤیا

می کنیم زندگی با هم

توی جنگل یا تو صحرا

ما دو تا ٬ دو بالِ‌ پرواز

پُر از عشق و شور و احساس

از گذشته تا همیشه

سَر می دیم با هم یه آواز :

واسه زخمِ قلبِ عاشق

مرهمی کو ؟! چاره ای کو؟!

واسه دردِ دلِ تنها

باوری کو ؟! یاوری کو ؟!

واسه سردیِ وجودم

نفس و هم نفسی کو ؟!

واسه اشکای غرورم

شونه و هم قفسی کو ؟!

چی میشه تمومِ عشاق

مثِ ‌ما با هم بخونن

واسه دردِ دلِ تنها

رسمِ ایفا رو بدونن

چی میشه تمومِ عشاق

تو دلای هم بمونن

واسه با ٬ همدیگه بودن

آشیونه ای بسازن

ساعت ۱۰:۰۱ صبحِ جمعه ۵/۱۱/۱۳۸۶

سلام عزیزان. جا داره در این پست جدیدم اعلام کنم که از ساینا ی مهربان و عزیزم

تشکر می کنم که در مدتی که نبودم ٬ چراغِ وبلاگم رو روشن نگه داشت.

و خدا رو شاکرم به خاطرِ‌همه داشته ها و نداشته هایم.

شاعر جوان _ V.A

وحید عابدین پور.