خستگی

خسته ام از شب و روز * خسته ام از کینه توز

خسته ام از عشق و دل * خسته ام از دردِ دل

خسته از هر چه سراب * خسته و خانه خراب

خسته از هر نان و آب * خسته از این پیچ و تاب

خسته ام از هر نگاه * خسته ام از این سزا

خسته ام از تار و نِی * خسته ام ها ٬تا به کِی؟

خسته از وحشتِ شب * خسته از سوزشِ تب

 خسته از بزم و طرب * خسته از فهم و ادب

خسته ام از یارِ خود * خسته ام از کارِ خود

خسته ام از نارفیق * خسته ام از بانگ و جیغ

خسته از آتش و باد * خسته از هر چه وِداد

خسته از رویشِ گُل * خسته از ریزشِ پُل

خسته ام از ساغرم * خسته ام از یاورم

خسته ام از هر نیاز * خسته ام از سوز و ساز

خسته از دلواپسی * خسته از هر صحبتی

خسته از آه و دریغ * خسته از اشکِ رقیق

خسته ام از این قفس * خسته ام از هر هوس

خسته ام از شهرِ غم * خسته ام از بیش و کم

خسته از سکوتِ خاک * خسته از کثیف و پاک

خسته از بود و نبود * خسته از رشک و حسود.

ساعت ۷:۱۵ غروب چهارشنبه ۳۰/۸/۱۳۸۶

آخرین شب آبان. در اوج کلافگی خستگی. به امید حق.

شاعر جوان ـ V.A

وحید عابدین پور