وصالِ من و تو

چه قشنگه با تو بودن زیر بارون

چه قشنگه با تو خوندن توی ایوون

تارِ زلفت و به دنیا نمی دم

عشقِ پاکِت و به دریا نمی دم

چه قشنگه تو رو خواستن از خدا

چه قشنگه رخِ تو کنارِ ماه

رُخِ نازت واسه من یه نعمته

یه نگاهت واسه من غنیمته

چه قشنگه تا ابد٬در بَرِ هم

چه قشنگه سایه مون ٬بر سرِ هم

دلم و جز تو به هیچ کس نمی دم

دلت و من٬هرگز از دست نمی دم

چه قشنگه این وصالِ من و تو

چه قشنگه جون دادن برای تو

قدمِت توی دلم مبارکه

عشقمون خالی زِ  هر خیانته

ساعت ۶:۳۰ غروب یک شنبه ۱۵/۷/۱۳۸۶

((( با سلام خدمتِ تمامیِ دوستانِ گرامی و ارجمند.

لازم به ذکر است که توضیحِ کوچکی راجع به نوشته قبلی خودم٬ بدهم.

تقدیم به کسانی که خداوند را فقط در نماز و قرآن می بینند.

منظورِ بنده از این جمله را خیلی ها ٬متوجه نشدند. این جمله من حالت طعنه دارد.

منظورِ من این است که عبادتی که از ته دل باشدو خودِ انسان بداند که چه می گوید

 و می اندیشد٬ فراتر از خواندن نماز و قرآن است.))) 

متشکر و ممنونم از شما.

شاعر جوان ـV.A

وحید عابدین پور